Ήταν νύχτα της 3ης προς 4η Γενάρη του 1931. Παγωνιά. Το σπίτι στη συμβολή των οδών Θησέως και Αγ. Πάντων, στου Χαροκόπου ήταν σκοτεινό. Πίσω από τους τοίχους του, όμως, διαπράττονταν ένας βιασμός. Ο Δημήτρης Αθανασόπουλος, εργολάβος, βίαζε παρά φύσει τη σύζυγό του Φούλα.
Ο Αθανασόπουλος, αμετανόητος γυναικάς με ελαστικότατη συνείδηση, είχε αγανακτήσει με τη γυναίκα του που του αρνιόταν κάτι, που άλλες του έδιναν πρόθυμα. Μεταξύ αυτών και η μητέρα της συζύγου του και πεθερά του! Ήταν η τελευταία φορά που θα επιδίδονταν σε σεξουαλική πράξη. Την επομένη θα ήταν νεκρός.Η Φούλα Αθανασοπούλου, πανέμορφη και δροσερή στα 25 της, είχε παντρευτεί τον Αθανασόπουλο απογοητεύοντας στρατιές θαυμαστών. Ο Αθανασόπουλος, κατά πάσα πιθανότητα, διατηρούσε σχέση με τη μητέρα της, Άρτεμη Κάστρου, μια ακόλαστη και άνευ φραγμών 45 χρονη γυναίκα, η οποία δεν δίστασε να παντρέψει την κόρη της με τον εραστή της. Και το χειρότερο είναι πως, εξακολούθησε να έχει περιστασιακές ερωτικές σχέσεις με το γαμπρό της.
Εκείνη τη νύχτα ο Αθανασόπουλος ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Κακοποίησε βάναυσα τη Φούλα, η οποία κατόρθωσε να του ξεφύγει και να ζητήσει βοήθεια από τη μητέρα της. Η αντίστροφη μέτρηση για τον Αθανασόπουλο είχε αρχίσει.
Η Κάστρου αποφάσισε την εκτέλεση του Αθανασόπουλου. Δεν είπε τίποτα στην κόρη της. Συνεννοήθηκε με τον 18χρονο Δημήτρη Μοσκιό, ανηψιό της, ερωτοχτυπημένο με την όμορφη Φούλα, και διανοητικά ασταθή. Ίσως να τον έπεισε λέγοντάς του πως μετά το φονικό, η Φούλα θα ήταν ελεύθερη για εκείνον να τη διεκδικήσει. Σημασία έχει πως ό,τι του είπε, τον έπεισε. Φρόντισε να τον μεθύσει με ούζο και ο Δημήτρης Μοσκιός απείχε ελάχιστα από το να γίνει δολοφόνος.5 Γενάρη 1931. Στο σπίτι στου Χαροκόπου ο Αθανασόπουλος κοιμάται. Ο Μοσκιός τον
πυροβολεί και τον σκοτώνει. Η Φούλα παρακολουθεί, χωρίς να συμμετέχει, αλλά και χωρίς να παρεμποδίζει το έγκλημα. Με παρότρυνση της Κάστρου και με τη βοήθεια της 38χρονης Γιαννούλας Μπέλλου, υπηρέτριας του σπιτιού, βάζουν φωτιά στο πτώμα του Αθανασόπουλου. Ο καπνός και η έντονη μυρωδιά, όμως, τις αναγκάζουν να σταματήσουν. Το πτώμα τεμαχίζεται, γίνεται πακέτα και παραδίδεται στον Σπύρο Μαγουλόπουλο, θαυμαστή επίσης της Φούλας για να το ξεφορτωθεί. Αυτός τα δίνει στον καραγωγέα Γιώργο Κορναράκη, με την εντολή να τα πετάξει στο ρέμα του Ιλισσού. Έτσι και έγινε.Για κακή τους τύχη, τα μακάβρια δέματα σκαλώνουν στις όχθες του ποταμού, όπου τα ανακαλύπτει διερχόμενος διαβάτης. Ειδοποιείται η αστυνομία. Η αποκάλυψη των ενόχων δεν είναι μακριά.
Το έγκλημα στου Χαροκόπου έπεσε σαν βόμβα στην Αθηναϊκή κοινωνία και συντάραξε ολόκληρη της Ελλάδα, που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της από την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μάλιστα, ξεπέρασε τα όρια της χώρας και ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο. Την πολύκροτη δίκη των κατηγορουμένων παρακολούθησαν και πολλοί ξένοι ανταποκριτές.
Η δίκη θα κρατήσει αρκετούς μήνες. Κατηγορούμενοι είναι η Κάστρου, η Φούλα, ο Μοσκιός, η Μπέλλου, ο Μαγουλόπουλος, ένας ανηψιός του και ο Κορναράκης. Οι αστικές εφημερίδες της εποχής (1931-1932) πέτυχαν το «λαβράκι», για να τονίσουν την αναιμική κυκλοφορία τους. Η δίκη πρόσφερε οχτάστηλα και πολλές σελίδες πρακτικά, που κρατούσαν συντάκτες με όλες τις πικάντικες λεπτομέρειες και άφθονο φωτορεποτάζ. Ο φακός «ζούμαρε» πάνω στην πανέμορφη Φούλα, στην «μέγαιρα» Κάστρου και στον αμίλητο ανιψιό, το Μοσκιό, που ήδη είχε καταρρεύσει και χαθεί μέσα στην παράνοιά του.
Οι καταδίκες ήταν βαριές.1) Άρτεμις Κάστρου, σύζυγος Παναγιώτου, ετών 45, εις θάνατον.
2) Σοφία Αθανασοπούλου, σύζυγος Δημητρίου, ετών 25, εις θάνατον.
3) Γιαννούλα Μπέλλου του Γεωργίου, ετών 38, εις ισόβια δεσμά
4) Δημήτριος Μοσκιός του Περικλέους ετών 18, κάθειρξις 20 ετών
5) Σπύρος Μαγουλόπουλος, κάθειρξις 18 μηνών
6)Αντώνιος Μαγουλόπουλος, ετών 23, αθώος
7) Κορναράκης Γεώργιος , ετών 34, αθώος.
Η Φούλα και η μητέρα της οδηγούνται στις φυλακές. Δεν θα μείνουν εκεί για περισσότερα από δέκα χρόνια. Ο Διευθυντής των φυλακών, ερωτεύεται τη Φούλα , την προστατεύει και κάνει τα πάντα για να περνάει καλά στη φυλακή. Με τον ίδιο τρόπο «βολεύεται» και η Κάστρου.
Η Κατοχή και η πρώτη κυβέρνηση των κουίσλιγκ, με πρωθυπουργό τον Τσολάκογλου, θα βγάλει με διάταγμά της από τις φυλακές τους βαρυποινίτες (υπουργός της Δικαιοσύνης ο Αντ. Λιβιεράτος) και στην περίπτωση αυτή μπήκαν κι η Φούλα μαζί με τη μάνα της, μολονότι είχαν θανατική καταδίκη. Σ’ αυτό συνετέλεσε τα μέγιστα ο ερωτευμένος Διευθυντής των φυλακών, που ήταν και συγγενής του Τσολάκογλου.
Η αποφυλάκιση, από την κυβέρνηση του Τσολάκογλου, όλων των καταδικασμένων και σε θάνατο ακόμη, κάνει πιο εξοργιστικό, εγκληματικό, αυτό που έγινε, δυο μήνες πρωτύτερα (Απρίλης 1941) με την κυβέρνηση Τσουδερού, που όλα τα της διαφυγής τους προβλήματα τα ρύθμισαν και, πρώτα απ' όλα, το χρυσάφι και ξέχασαν ένα: τους κομμουνιστές, τους έγκλειστους δεσμώτες της Ακροναυπλίας, της Ανάφης... Κι όχι μόνο τους παράδωσαν με πρωτόκολλα και σφραγίδες, αλλά τους έδωσαν επίσης και όλα τα σχετικά ντοκουμέντα, καταλόγους και άλλα εμπιστευτικά, όπως είχε προστάξει η φασιστική μαφία της κυβέρνησης. Οι κομμουνιστές παραδόθηκαν στους δημίους τους.
Μάνα και κόρη αποφυλακίζονται. Η Φούλα παντρεύεται όχι τον Διευθυντή των φυλακών, αλλά έναν συνταγματάρχη, τον Αγαπητό Κομήτη. Υπήρξε υποδειγματική σύζυγος και πέθανε το 1971από καρδιά. Ένα χρόνο αργότερα πέθανε και ο σύντροφός της Η Κάστρου υπέφερε πολύ στα τελευταία της, που τα πέρασε κατάκοιτη στο κρεβάτι, τρελάθηκε και πέθανε το 1956. Ο Μοσκιός είχε πεθάνει νωρίτερα, αφού είχε εισαχθεί στο Δρομοκαϊτειο. Η πνευματική του υγεία διαταράχθηκε ανεπανόρθωτα από το φόνο. Η Γιαννούλα Λάμπρου, μετά την αποφυλάκισή της, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια.
Το έγκλημα στου Χαροκόπου ήταν τόσο ειδεχθές και απεχθές, που ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Έγινε ακόμη και τραγούδι, σε στίχους του Γιακουμή Μοντανάρη και μουσική του Μάρκου Βαμβακάρη. Ο Κώστας Φέρρης αφηγείται χαρακτηριστικά:
«Το "Τραγούδι του Αθανασόπουλου" του Γιακουμή Μοντανάρη, έχει το μεγαλύτερο ρεκόρ πωλήσεων για πάντα, "κατ' αναλογίαν". Πούλησε δηλαδή περισσότερους δίσκους, απ' όσα γραμμόφωνα υπήρχαν τότε στην Ελλάδα για να το παίξουν. Λέγεται πως όλοι οι γαμπροί που είχαν κακές πεθερές, έστηναν γλέντι, και στο τέλος "σπάγανε το δίσκο" στα πόδια της πεθεράς! Λένε επίσης πως απ' αυτό προέρχεται και η φράση "θα σπάσω πλάκα". Έχει δε ως εξής:»
Η ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΠΕΘΕΡΑ Στίχοι: ΙΑΚΩΒΟΥ ΜΟΝΤΑΝΑΡΗ
Μουσική: ΜΑΡΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ
Στου Χαροκόπου τα στενά, μια μικροπαντρεμένη
Εσκότωσε τον άντρα της βρε η δαιμονισμένη.
Στον ύπνο που κοιμότανε, μάνα και θυγατέρα,
Εβάλανε τον ανηψιό και τούριξε τη σφαίρα.
Κι η Φούλα τότε φώναξε: «Μάνα μου, πως σπαράζει
Κι η μάνα της της απαντά: «Πνίχτε τον!» Και διατάζει!
- Βάλτε φωτιά και κάφτε τον, και κάντε τον κομμάτια,
κι εμπρός να τον πετάξουμε, να μη μας δούμε μάτια.»
Τότε τον πήραν σέρνοντας, στη σκάφη τον πετάνε,
Φωτιά του βάζουν να καεί. Στέκονται, τον κοιτάνε.
Πω, πω! Καπνός και μυρουδιά, σβήστε τον, θα πιαστούμε.
Κομμάτια να τον κάνουμε, έτσι θα σκεπαστούμε!
Με μια καρδιά μαρμάρινη, τον έκανε κομμάτια,
Με τέχνη και υπομονή ανύποπτα δεμάτια.
Και νύχτα τα πετάξανε στο ρέμα, να τα πάρει,
Μ’ αυτά στην άκρη στάθηκαν, Θεού ‘τανε η χάρη.
Για να πιαστούν οι αίτιοι, πραγματικοί φονιάδες,
Κι όχι ο γιατρός, ο φίλος του, κι οι δύο φιλενάδες.
Ένας διαβάτης που περνά, περίεργα κοιτάζει.
Τι νάναι αυτά τα δέματα; Κακό στο νου του βάζει.
Του αστυνόμου μίλησε. Στο ρέμα πάνε πάλι.
Τα δέματα ανοίξανε, βλέπουν κορμί, κεφάλι.
Ανατριχιάζουν κι έφριξαν, σαν είδανε ανθρώπου
Κορμί, κεφάλι, δέματα να είναι τέτοιου τρόπου.
Κι η αστυνομία άρχισε, οι κύριοι Κουτουμάρης,
Λεονταρίνης και λοιποί, που πρώτος είναι ο Άρης
Που έριξε όλο το φως στην εγκληματική,
Και τους τσακώσαν όλους τους κι είναι στη φυλακή.
Βρε Φούλα, δεν εσκέφτηκες, δεν πόνεσε η καρδιά σου
Τον άντρα σου, τα νειάτα σου, τα άμοιρα παιδιά σου
Βρε Φούλα πως εβάσταξες, και πως βαστάς ακόμα
Εσύ νάσαι στη φυλακή κι ο άντρας σου στο χώμα
Και συ, κακούργα πεθερά, τους πήρες στο λαιμό σου
Την κόρη σου, τον ανεψιό, τη δούλα, το γαμπρό σου.
Καϋμένε Αθανασόπουλε, τι σούμελλε να πάθεις,
Από κακούργα πεθερά τα νειάτα σου να χάσεις.
Σαν τόμαθε η μανούλα του, κλίνουν τα γόνατά της,
Και πέφτει κάτω αναίσθητη μες στην αυλόπορτά της.
Ωσάν το ψάρι σπαρταρά και σαστισμένη κράζει:
- Τον γιό μου εσκοτώσανε! Πω! Πω! Κι αναστενάζει.
Φωνή, αντάρα, κλάματα, δάκρυα σαν ποτάμιΕγέμισαν τα στήθη της και τρέμει σαν καλάμι.
Μάνα, γλυκειά μανούλα μου, πάψε τα δάκρυά σου,
Και πάρε τα παιδάκια μου μέσα στην αγκαλιά σου.
Αυτά θα έχεις πια παιδιά. Μένα λησμόνησέ με.
Κάνε σταυρό στην Παναγιά. Μάνα! Συγχώρεσέ με!
-Το τραγούδι, που κυκλοφόρησε με τον Αντ. Νταλγκά (ηχογραφήσεις), τον Κ. Νούρο, τη Ρ. Εσκενάζη, την Μαρίκα Πολίτισσα και την Ζωή Κασιμάτη, υπολογίζεται ότι πούλησε 250.000 δίσκους. Η σύνθεση της ορχήστρας είναι κιθάρα, τσέμπαλο και βιολί. Η μελωδία ακολουθεί την κλίμακα του Κιουρντί.
Η διαμάχη για το βιβλίο
Εβδομήντα χρόνια μετά την τέλεσή του, η ιστορία αναβίωσε και τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές του στυγερού εγκλήματος που πια δεν βρίσκονται στη ζωή «ζωντάνεψαν» μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του δημοσιογράφου κ. Τάσου Κοντογιαννίδη που έψαξε, ερεύνησε, κατέγραψε και συγκέντρωσε ενδιαφέροντα στοιχεία. Το βιβλίο έτυχε πολύ καλής αποδοχής από το αναγνωστικό κοινό και το μόνο που δεν περίμενε ο συγγραφέας του ήταν... αγωγή «για προσβολή μνήμης τεθνεώτων και πρόκληση ψυχικής οδύνης» - από απογόνους της οικογένειας του θύματος που ζήτησαν την απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου αλλά και αποζημίωση 600.000 ευρώ.H Φούλα είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά με τον Δημήτρη Αθανασόπουλο αλλά μόνο ένα επέζησε, το μικρότερο αγόρι, που ήταν αβάπτιστο και πήρε το όνομά του. H κόρη του νεώτερου Δημήτρη Αθανασόπουλου, Κατερίνα, και η σύζυγός του Ζαχαρούλα είναι οι απόγονοι του μεγαλοεργολάβου που έκαναν την αγωγή εναντίον του δημοσιογράφου Τάσου Κοντογιαννίδη και των εκδόσεων «Άγκυρα».
«Το βιβλίο μου "Το έγκλημα στου Χαροκόπου" κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια. Λίγους μήνες αργότερα, ήρθε και η... αγωγή που συζητήθηκε στις 25 Σεπτέμβρη», λέει στα «NEA» ο κ. Κοντογιαννίδης ενώ η απόφαση αναμένεται έως το τέλος του μήνα.
Όπως προσθέτει, ακόμη και το τραγούδι που αναφερόταν στο έγκλημα «πλήγωνε τον πατέρα της Φούλας, τον Παναγιώτη Κάστρο, που ήταν εγκατεστημένος στον Καναδά. Έστειλε λοιπόν το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 3.000.000 δραχμών στην κυβέρνηση - μέσω του Γενικού Προξένου στο Βανκούβερ - για να απαγορεύσει το τραγούδι. Κάτι που δεν πέτυχε, αφού το τραγουδούσε ήδη όλη η Ελλάδα...».
Τελικά κρίθηκε «αθώο» το περιεχόμενο του βιβλίου, για το οποίο, ο συγγραφέας, είχε πρωτοδίκως καταδικαστεί να καταβάλει 100.000 ευρώ αποζημίωση στους συγγενείς των πρωταγωνιστών της υπόθεσης.Το Εφετείο της Αθήνας που δικαίωσε τον δημοσιογράφο αναφέρει στην απόφασή του: «Ο Τάσος Κοντογιαννίδης κινούμενος αποκλειστικά από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον τήρησε τις επιβαλλόμενες από το επάγγελμά του υποχρεώσεις προς ανεύρεση της ιστορικής αλήθειας, ο τρόπος δε της εκδήλωσης του ενδιαφέροντός του ήταν αντικειμενικά αναγκαίος για την ενημέρωση του κοινού».
Στην αγωγή οι συγγενείς των πρωταγωνιστών της ιστορίας υποστηρίζαν πως το περιεχόμενο του επίμαχου βιβλίου συνιστά προσβολή για τη μνήμη των δύο πρωταγωνιστριών και διεκδικούσαν αποζημίωση 600.000 ευρώ. Σε πρώτο βαθμό το δικαστήριο είχε κάνει δεκτή την αγωγή τους και είχε επιδικάσει υπέρ τους 100.000 ευρώ αποζημίωση, αλλά το Εφετείο έκρινε ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος αποζημίωσής τους.
Βιβλιογραφία – Πηγές:
1. Έγκλημα στου Χαροκόπου, Τάσος Κοντογιαννίδης, Άγκυρα, 2001.
2. http://www.rebetico.gr/
3. Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
4. Εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
12 comments:
Φρικιαστικό έγκλημααααα! Αμάν! Αγριεύτηκα βραδιάτικα! :(
εξαιρετικό.
εγώ πάλι που θα την καταλαβαίνω για αυτό που έκανε, είμαι πολύ διεστραμμένη;
μπράβο ρε Νινα
Μου άρεσε πάρα πολύ! Καλογραμμένο και με ευτυχή κατάληξη... Θα διαβάσω και τα προηγούμενα!
Αγαπητή μου πολύ καλό το έγκλημα. μία απορία: η παρά φύσιν δοκιμασία που υπέστη η γυναίκα υπάρχει στις πηγές; Κατατέθη έτσι στο δικαστήριο και το έγραψαν οι εφημερίδες; (κάτι τέτοιο πρέπει να ισχύει γιατί δεν πιστέυω να το βγάλατε απ' το κεφάλι σας)
η δουλειά σας αυτή τη φορά δεν είναι εξαιρετική, είναι πολύ καλή. σας αφαιρώ βαθμό διότι στο τέλος επαναλαμβάνεστε λίγο με τις 600.000 ευρώ. :))))))))))))
Βλέπετε όταν μας καλομαθαίνετε;
Πολλούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
@Ρενάτα, και που είσαι ακόμα! Τα χειρότερα έπονται! :pppp
@Krot, merci ma puce! Και, ναι, είσαι διεστραμμένη, αλλά όχι πολύ! :p
@Ιούδα, thanks pal!
@Ατταλάντη, καλώς όρισες! Ευχαριστώ πολύ!
@Μαμαλούκα, φυσικά και "η παρά φύσιν δοκιμασία" (sic) υπάρχει στις πηγές! Και υπάρχουν και άλλα, πολύ χειρότερα, τα οποία δεν έγραψα για να μην σας σκανδαλίσω!
Με τα 600.000 έχετε απόλυτο δίκιο, πως μου ξέφυγε????
Πάντως είναι εντυπωσιακή η διαφορά στην ποσότητα (και στην ποιότητα) μεταξύ ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας. Ίδρωσα να τα βρω αυτά και ουσιαστικά μόνο το βιβλίο του Κοντογιαννίδη αποτελεί σοβαρή πηγή.
Ο επόμενος δολοφόνος μου θα είναι αλλοδαπός, έτσι για να βουτήξω πάλι στη θάλασσα των πληροφοριών!
Υ.Γ. Εννοείται πως θα τα πιούμε στο Σκουφάκι! Χάνω εγώ τα δύο Lagavulin???
Για περισσότερα από δέκα χρόνια ασχολήθηκα ως δημοσιογράφος με υποθέσεις εγκλημάτων στην Ελλάδα, στη διάρκεια όλου του 20ου αιώνα, έχοντας την ευθύνη της έρευνας στις τηλεοπτικές εκπομπές "Ανατομία ενός εγκλήματος" (ΑΝΤΕΝΝΑ, 1991 - 1995), "Διπλή αλήθεια" (ΕΤ-1, 1996-1998) και "Κόκκινος Κύκλος" (ALPHA, 2000-2002), στις οποίες, όπως γνωρίζετε, παρουσιάζονταν με δραματοποιημένη μορφή αληθινά εγκλήματα, περισσότερο ή λιγότερο γνωστά. Ως αποτέλεσμα αυτής της ευρευνητικής δουλειάς, έχω συγκεντρώσει στο αρχείο μου φακέλους με ποικίλο υλικό για περισσότερα από 120 εγκλήματα, κάθε είδους, που διαπράχθηκαν από το 1909 ως το 2001.
Έχοντας αυτή την εμπειρία, θα συμφωνήσω απολύτως για την απουσία σημαντικής βιβλιογραφίας σχετικά, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν εκδοθεί αρκετά βιβλία, επιστημονικών κυρίως ερευνών και μελετών από εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους κ.α.
Ωστόσο, για την υπόθεση Αθανασόπουλου θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:
1. Στην ιατροδικαστική έκθεση που συνέταξαν ο τότε καθηγητής ιατροδικαστικής και τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ι. Γεωργιάδης, μαζί με τον υφηγητή Γρ. Κάτσα και τον ιατροδικαστή Γ. Τρουπάκη αναφέρονται, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:
«(…) Εις όλα τα τμήματα του σώματος [σ.σ.: του Δ. Αθανασόπουλου] και επί της προσθίας ιδίως επιφανείας παρατηρούνται σημεία επιδράσεως υψηλής θερμοκρασίας. Τα τμήματα του πτώματος δεν περιβάλλονται από ενδύματος τινός, απολύτως γυμνά εντεθέντα εις τα δέματα. (…) Κατά την ουράν της αριστεράς οφρύος υπάρχει ευρεία, ανώμαλος και βαθεία διάσχισις των μαλακών μορίων μέχρι του οστού εξικνουμένη (…). Κατά την προσθίαν επιφάνειαν του θώρακος παρατηρούνται περί τας 12 τομαί δέρματος. (…) Αι τομαί αύται ενδιαφέρουσι μόνον το δέρμα, εξαιρέσει δύο εξ αυτών αίτινες φαίνονται υπερβάσαι τούτο. Ο πυθμήν των τομών τούτων παρίσταται αιμορραγικός, εξ΄ ου συνάγεται ότι αι τομαί αύται παρήχθησαν ζώντος εισέτι του θανόντος. (…) Αι τομαί αυταί παρέχουσι την εντύπωσιν, ότι υπό της αυτής χειρός και δια του αυτού οργάνου μετά πάσης αταραξίας επετελέσθησαν (…). Ανευρίσκεται κατά το δεξιόν ήμισυ του ινιακού οστού του κρανίου οπή (…). Η επί του οστού οπή είναι σχεδόν στρογγύλη διαμέτρου ενός εκατοστού. (…) Ανεζητήθη εν αυτώ το παραγάγον την οπήν βλήμα και παραδόξως ανευρέθησαν δύο βλήματα. (…) Η διάνοιξις των μαλακών μορίων του τραχήλου δεικνύει υπαρχούσας κατά τον υποδόριον συνεκτικόν ιστόν υποκειμένας εις τας (…) εκχυμώσεις τας αποτυπούσας πολφόν δακτύλων. (…) Αίμα δεν υπήρχεν ούτε εις τας φλέβας, ούτε εις την καρδίαν αποστραγγισθέν προς τα έξω δια των κατά τας ρίζας των άκρων μεγάλων αγγείων. (…) Παραλείποντας τους ακρωτηριασμούς (…) οίτινες (…) εγένοντο μετά θάνατον (…) ανευρίσκομεν επί του πτώματος δύο κακώσεις δυναμένας να εξηγήσωσι τον θάνατον 1) Τα κατά το κρανίον τραύματα δια πυροβόλου όπλου (Σ.Σ.: τύπου «μπράουνινγκ») και 2) Τον δια χειρών στραγγαλισμόν. (…) Ως προς την χρονολογικήν σειράν των κακώσεων τούτων δεχόμεθα, ότι πρώτο κατηνέχθη ο δια πυροβόλου όπλου τραυματισμός και είτα ενηργήθη ο στραγγαλισμός. (…) Είχον εκ ρίζης αποτμηθή δι΄ απεξαρθρώσεως το δεξιόν άνω άκρον και αμφότερα τα κάτω. (…) 5-7 ημέραι είχον παρέλθη από του θανάτου. (…) Αποδεχόμεθα, ότι ο στόχος, δηλ. το θύμα, ην ακίνητος κατά την στιγμήν του πυροβολισμού, το δε πιθανώτερον είνε, ότι καθ΄ ύπνον επυροβολήθη.(…)» (Αρχείο Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών - Βιβλίον Νεκροτομιών 1931, αρ. 7).
Ο φάκελος της έκθεσης περιλαμβάνει ακόμα δεκάδες φωτογραφίες (αντίγραφα μερικών από τις οποίες έχω στο αρχείο μου), που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια της νεκροψίας και νεκροτομής και παρουσιάζουν την απεχθή εικόνα του τεμαχισμένου πτώματος του Δ. Αθανασόπουλου.
2. Σε ότι αφορά στην απήχηση που είχε υπόθεση στην κοινή γνώμη, εκτός από το περίφημο τραγούδι του Ι. Μοντανάρη (ή «Γιακουμή») «Η κακούργα πεθερά» (πρώτη εκτέλεση από τον Κωνσταντινουπολίτη τραγουδιστή Αντώνη Διαμαντίδη ή «Νταλγκά»)η υπόθεση μεταφέρθηκε και στο Θέατρο Σκιών, την κατεξοχήν λαϊκή διασκέδαση της εποχής.
Γράφει σχετικά στα ο καραγκιοζοπαίχτης Σωτήρης Σπαθάρης (Σωτήρη Σπαθάρη: «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ» - εκδ. ΒΕΡΓΟΣ (1975):
«(…) Εκείνο τον καιρό είχανε σκοτώσει στου Χαροκόπου τον Αθανασόπουλο. Είχε κάνει τέτοιο θόρυβο αυτό το έγκλημα που τούχανε βγάλει και τραγούδι. Όπου κι αν πήγαινες κι αν στεκόσουνα, μέρα και νύχτα θ΄ άκουγες να τραγουδάνε φωνογράφοι, γυναίκες, παιδιά νέοι και γέροι το 'Καημένε Αθανασόπουλε'… Οι εφημερίδες είχανε κάθε μέρα δουλειές με φούντες. Βάζαν φωτογραφίες με τους τρεις φονιάδες, την αναπαράσταση κλπ. Λέω στο Τουρκάκι (σ.σ.: το βοηθό του): ‘Δεν παίζουμε τον Αθανασόπουλο στον Καραγκιόζη;’. Αφού τ΄ αποφασίσαμε, κοιτάξαμε στις εφημερίδες τους κακούργους και τον Αθανασόπουλο και κάναμε όλες τις φιγούρες.
Το βράδυ που το πρωτοπαίξαμε, εκεί που η αστυνομία πιάνει τους δολοφόνους κόψαμε το έργο και είπαμε: ‘Αύριο η συνέχεια’. Οι θεατές θύμωσαν, μας βρίζανε και λέγανε:
-Μην παίξεις αύριο, γιατί θα σου τον σπάσουμε τον Καραγκιόζη.
Γι αυτό την άλλη μέρα φύγαμε (σ.σ.: από την Ελευσίνα).
Στην Κηφισιά έμαθα πως ο Ξάνθος (σ.σ.: καραγκιοζοπαίχτης) δεν κάνει διόλου δουλειά. Πήγα και τον βρήκα, κι όταν μου παραπονέθηκε πως δεν έχει ούτε λεφτά για να κατεβάση στην Αθήνα τις καρέκλες και την ξυλεία του Καραγκιόζη, εγώ του είπα να παίξουμε την Πέμπτη εξ ημισείας Από την Τρίτη έβγαλα μια ρεκλάμα, δυο μέτρα μεγάλη, πως σκοτώσανε τον Αθανασόπουλο ενώ κοιμότανε, πως τον κάνανε κομμάτια με τον μπαλτά της κουζίνας, πως τον κάψανε, το ρέμα που πέταξαν το πτώμα και την αναπαράσταση του εγκλήματος, που κάνει η αστυνομία. Στην Κηφισιά έγινε συναγερμός. Την Πέμπτη το βράδυ εκόψαμε 1600 εισιτήρια, ένα τάληρο το εισιτήριο, ενώ ο Καραγκιόζης έπαιζε με δυο δραχμές τις άλλες μέρες.
Στα μισά της παράστασης μου παραγγέλνει ο Ξάνθος από το ταμείο να κόψω το έργο στη μέση για να παίξουμε και αύριο Αθανασόπουλο, αλλά θυμήθηκα το πάθημα της Ελευσίνας και του απάντησα: ‘Καλύτερα να με κόψουνε σαν τον Αθανασόπουλο παρά να κόψω την παράσταση’.
Όλος ο τύπος έγραφε την άλλη μέρα για την επιτυχία μου και μου γίνανε προτάσεις από πολλά θέατρα. Έπαιξα την παράσταση στο θέατρο ‘Ρεκόρ’, στα Σεπόλια, στου Χάχαλη στο Περιστέρι, στο Χαλάντρι, στα Ταμπούρια, στο Κουτσουκάρι, σε τρία θέατρα στην Πάτρα, στη Σύρα, στη Χίο, στο Μαρούσι, στην Αγία Παρασκευή. Πολλά χρόνια περάσανε από τότε, αυτή όμως η παράσταση έκανε τα περισσότερα εισιτήρια απ΄ όλες.
Στο πρόγραμμα της εποχής εκείνης έγραφα:
ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
1η ΠΡΑΞΙΣ: Δολοφονία, κόψιμο και τεμαχισμός του πτώματος.
2α ΠΡΑΞΙΣ: Μεταφορά του πτώματος δι΄ αμάξης – Οι δολοφόνοι εις τας χείρας της δικαιοσύνης.
3η ΠΡΑΞΙΣ: Η αναπαράστασις του εγκλήματος.
ΤΕΛΟΣ
Εξασφαλίσατε θέσεις – Είσοδος: Δραχ. 10».
Ακόμα, εκτός των λαϊκών περιοδικών της εποχής που αφιέρωναν πολλές σελίδες για την παρουσίαση -σε συνέχειες- μυθιστορηματικών διασκευών σχετικά με την υπόθεση, και τα λαϊκά αναγνώσματα της εποχής που –έως τότε- συνήθιζαν να αφηγούνται το βίο και τους ηρωισμούς των παράνομων ληστών των «ορέων», εξέδωσαν σειρά τευχών με την αφηγηματική αναπαράσταση του εγκλήματος, έχοντας τους χαρακτηριστικούς τίτλους «Η ιστορία της τρομερής πεθεράς», «Η Φούλα φόνισσα» κ.λπ. Άλλωστε, η (εμπορική) επιτυχία τους ήταν ήδη εξασφαλισμένη.
3. Ενδιαφέροντα στοιχεία για την υπόθεση μπορεί, επίσης, κάποιος να βρει στο περιοδικό «ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ» (τευχ. 346-372).
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Ανατρίχιασα ρε!
Αγαπητέ κ. Ράγκο (να υποθέσω πως είστε ο πνευματικός "πατέρας" του Γιώργου Στάϊκου???),
Ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε να επισκεφθείτε το blog μου και να αφήσετε ένα σχόλιο τόσο πλούσιο και ενδιαφέρον. Επειδή αδικείται ευρισκόμενο στο χώρο των σχολίων, θα ήθελα, με την άδειά σας, να το ανεβάσω ως ποστ, συνέχεια του ήδη υπάρχοντος.
Τις εκπομπές που αναφέρετε, φυσικά και τις ξέρω, τις παρακολουθούσα ανελλιπώς. Σας λέω πως η δουλειά σας ήταν εκπληκτική.
Το δικό μου ενδιαφέρον είναι καθαρά ερασιτεχνικό, δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά λατρεύω την αστυνομική λογοτεχνία και οτιδήποτε σχετίζεται με αυτή ή μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Τα μεγάλα εγκλήματα είναι ένας ακόμα τομέας που με ενδιαφέρει.
Η ξένη βιβλιογραφία είναι πολύ πλούσια, το ίδιο και οι πηγές στο διαδίκτυο, κάτι που δεν συμβαίνει με την ελληνική. Και είναι αυτό που με αποτρέπει από το να ασχοληθώ με εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στη χώρα μας. Σίγουρα υπάρχει υλικό, στο οποίο είτε δεν έχω πρόσβαση είτε θέλει πολύ χρόνο για να συγκεντρωθεί, οπότε παραμένει απροσπέλαστο για μένα.
Θα μπορούσα, λοιπόν, να σας παρενοχλώ, κάθε φορά που θα θέλω να γράψω για ένα "ελληνικό" έγκλημα? Η -ακόμα καλύτερα- να σας κάνω contributor στο blog και να γράφετε εσείς!!!
Σε περίπτωση που θελήσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου το e-mail μου είναι στο profile μου.
Και πάλι ευχαριστώ για το χρόνο σας και τα πολύτιμα στοιχεία που μοιραστήκατε μαζί μας.
Νίνα Κουλετάκη
@Αλεπούδι, θα ψάξω να βρω αιμοσταγή Ούγγρο δολοφόνο! Σαν κάτι να θυμάμαι! :ppp
Καλά που ήταν κρυμένο αυτό το πράμα; Πολυ το ευχαριστήθηκα Νινα (έτσι ειναι το ονομα;), μα παρα πολυ! Συνέχισε, άσε την πολιτική και τα δημαρχιλίκια και ανέβασε μας καινουργια ιστορία!!
Χαίρομαι που έλαβες υπ όψιν σου την εναρτήρια επιθυμία μου...
Post a Comment