Ο κύριος που έβαζε μικρές αγγελίες (Ι)

Εισαγωγή

Το 1869, γεννήθηκε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της 3ης Δημοκρατίας, ο Henri Desiré Landru. Ο πατέρας του ήταν πυροσβέστης και η μητέρα του νοικοκυρά. Τα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον. Ο μικρός Henri Desiré θεωρείται έξυπνο παιδάκι. Φοιτά σε Καθολικό σχολείο και κάνει το παπαδοπαίδι στο θρησκευτικό τάγμα του Αγ. Λουδοβίκου. Η σχολική του ηλικία τελειώνει, όπως πολλών παιδιών εκείνη την εποχή, γύρω στα 17, αφού έχει προλάβει να διδαχτεί μηχανολογία.

Σε ηλικία 18 ετών κατατάσσεται στο στρατό. Διακρίνεται κατά τη θητεία του στις ένοπλες δυνάμεις και, μέχρι να αποστρατευτεί τέσσερα χρόνια αργότερα, φτάνει μέχρι το βαθμό του λοχία.Ήδη, από τα χρόνια της εφηβείας του ο Henri Desiré Landru είχε αντιληφθεί ότι ήταν κατά πολύ εξυπνότερος των συμμαθητών του και είχε τον τρόπο του με τις γυναίκες. Το 1891, θα αποπλανήσει την εξαδέλφη του δεσποινίδα Remy, η οποία θα γεννήσει το παιδί του, ένα κοριτσάκι. Δυο χρόνια αργότερα, και ενώ ήταν στον στρατό, ο Λαντρύ θα την παντρευτεί. Μετά το γάμο αποστρατεύεται και πιάνει δουλειά ως υπάλληλος. Ο εργοδότης του τον εξαπατά και φεύγει με ένα μεγάλο ποσό που ανήκε στον Λαντρύ. Θα έλεγε κανείς πως το γεγονός αυτό τον σημάδεψε και αποφάσισε να «εκδικηθεί» για την αδικία που του έγινε, ακολουθώντας μια ζωή εγκληματική. Συνεχίζει να είναι διάκος στην εκκλησία της ενορίας του και συμμετέχει στην εκκλησιαστική χορωδία. Ασχολείται με επιχειρήσεις: γίνεται μεταπράτης μεταχειρισμένων επίπλων και ιδιοκτήτης γκαράζ. Συγχρόνως αρχίζει να ασχολείται με απάτες.Ο Λαντρύ ήταν αρκετά κοντός, καραφλός, με γένεια πυκνά και καστανοκόκκινα. Τα φρύδια του ήταν σμιχτά και πυκνά, σχημάτιζαν τόξο πάνω από τα μάτια του, δίνοντάς του μιαν έκπληκτη έκφραση. Η εμφάνιση του Λαντρύ κάθε άλλο παρά ύποπτο τον καθιστούσε, για εξαπάτηση πάνω από 300 γυναικών. Ο Λαντρύ τους πουλούσε έρωτα και συναίσθημα και της «αλάφρωνε» από τις οικονομίες τους. Υπήρχε, όμως, κάτι πάνω σ’ αυτόν τον πωλητή μεταχειρισμένων επίπλων και μηχανικό αυτοκινήτων, που τον καθιστούσε ακαταμάχητο για τις ευάλωτες γυναίκες. Και για δέκα από αυτές, η προθυμία τους να πιστέψουν τα ψέματά του, τους κόστισε κάτι παραπάνω από τις οικονομίες τους. Το τίμημα που πλήρωσαν για τη γοητεία που άσκησε πάνω τους ο Κυανοπώγωνας του 20ου αιώνα, ήταν η ίδια τους η ζωή.
Τα θύματα του Λαντρύ είναι κυρίως μεσόκοπες χήρες, τις οποίες συναντά μέσω της δουλειάς του με τα έπιπλα. Πολλές από αυτές τον επισκέπτονται για να πουλήσουν τα έπιπλά τους και να εξοικονομήσουν χρήματα, φοβούμενες τα δύσκολα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ο Λαντρύ όχι μόνο ενισχύει τους φόβους τους, αλλά και τις πείθει να του εμπιστευθούν τις οικονομίες τους, προκειμένου να τις επενδύσει. Φυσικά, τις κλέβει!

Το σύστημά του δουλεύει καλά μέχρι, περίπου, το 1900, όπου ο Λαντρύ μπαίνει για πρώτη φορά σε αίθουσα γαλλικού δικαστηρίου ως κατηγορούμενος. Καταδικάζεται σε διετή φυλάκιση επειδή προσπάθησε να κάνει ανάληψη χρημάτων από έναν λογαριασμό με πλαστή ταυτότητα. Κατά τη σύλληψή του ο Λαντρύ προσπάθησε (κατά άλλους υποκρίθηκε πως προσπάθησε) να αυτοκτονήσει.

Παραμένει παντρεμένος με την κυρία Remy και αποκτούν τέσσερα παιδιά. Την επόμενη δεκαετία ο Λαντρύ μπαινοβγαίνει στη φυλακή για διάφορες απάτες. Γύρω στο 1908 θα συλλάβει το σχέδιο που, τελικά, θα τον οδηγήσει στη γκιλοτίνα.
Εκείνη τη χρονιά ο Λαντρύ, ο οποίος βρισκόταν ήδη στη φυλακή στο Παρίσι για απάτη, θα οδηγηθεί στη Λιλ, προκειμένου να δικαστεί για άλλη του παράνομη ενέργεια. Είχε δημοσιεύσει μιαν αγγελία γάμου, όπου παρουσιαζόταν ως εύπορος χήρος και ζητούσε νύφη αναλόγων προσόντων. Γνώρισε μια 40χρονη χήρα, την Mme Izore, την οποία εγκατέλειψε αφού την «ξαλάφρωσε» από την προίκα της που περιελάμβανε 15.000 φράγκα. Η χήρα τον κατήγγειλε και ο Λαντρύ οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου του επεβλήθη τριετής φυλάκιση. Η «προίκα» είχε ήδη φαγωθεί.Αφέθηκε ελεύθερος λίγο πριν την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, προφανώς υποσχόμενος ότι θα στρατευθεί. Μέχρι τότε είχε ήδη οδηγήσει τον πατέρα του στην αυτοκτονία από ντροπή για τα «κατορθώματα» του γιου του και είχε αφήσει την οικογένειά του απένταρη και τα ταπεινωμένη. Η μητέρα του Λαντρύ πέθανε το 1910. Ο ίδιος περιφερόταν στη γαλλική επαρχία, γνωρίζοντας πως είχε καταδικαστεί ερήμην για διάφορες απάτες και είχε καταδικαστεί σε ισόβια εξορία στη Νέα Καληδονία.

Όταν άρχισε ο πόλεμος ο Λαντρύ, ο οποίος ήταν ακόμη παντρεμένος με τη Mme Remy αλλά είχαν αρχίσει να αποξενώνονται, άρχισε τις πράξεις που θα οδηγούσαν στην πτώση του. Ίσως ήταν ο πόλεμος με το αβέβαιο μέλλον του και τον επαπειλούμενο θάνατο που κουβαλούσε που έκανε τον Λαντρύ δολοφόνο, ίσως ήταν τα χρόνια που πέρασε στις, αναμφισβήτητα, σκληρές γαλλικές φυλακές, ίσως, πάλι, να ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό.


Συνεχίζεται