Ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης (I)

Εισαγωγή
Ανάμεσα στις 14 Ιουνίου του 1962 και τις 4 Ιανουαρίου 1964, δεκατρείς μοναχικές γυναίκες στην ευρύτερη περιοχή της Βοστώνης, έπεσαν θύματα είτε ενός serial killer, είτε, πιθανότατα, περισσότερων δολοφόνων. Τουλάχιστον έντεκα από αυτούς τους φόνους πιστεύεται ότι έγιναν από τον αποκαλούμενο Στραγγαλιστή της Βοστώνης. Παρόλο που η αστυνομία δεν θεώρησε ποτέ τις δολοφονίες αυτές ως έργο ενός και μόνο ανθρώπου, το κοινό το έπραξε. Όλες αυτές οι γυναίκες δολοφονήθηκαν σπίτι τους, κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και στραγγαλίστηκαν με αξεσουάρ ένδυσης. Δεν υπήρχαν ίχνη παραβίασης των σπιτιών, οπότε οι γυναίκες είτε γνώριζαν τον (τους) δολοφόνο (-ους) τους, είτε τον (τους) άφησαν οικειοθελώς να μπουν. Καμία από αυτές δεν ήταν πόρνη ή γυναίκα χαλαρών ηθών. Όλες ήταν αξιοσέβαστες και ζούσαν ήρεμη και μετρημένη ζωή.

Ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης ήταν ο πρώτος serial killer της Αμερικής, στη σύγχρονη εποχή. Υπήρξαν, βέβαια, και άλλοι πριν απ’ αυτόν, αλλά τη δεκαετία του 1960 η τηλεόραση ήταν μια πραγματικότητα της καθημερινής ζωής των Αμερικανών, μαζί με το ραδιόφωνο και τον τύπο, που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το φαινόμενο (ενδεχομένως και το μύθο) του Στραγγαλιστή της Βοστώνης και έσπειραν έναν, άνευ προηγουμένου, πανικό.

Αν και κανείς, ποτέ, δεν δικάστηκε επίσημα ως ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης, το κοινό πίστεψε πως ο Albert DeSalvo, ο οποίος ομολόγησε λεπτομερώς και τους έντεκα «επίσημους» φόνους του Στραγγαλιστή, μαζί με άλλους δύο, ήταν ο δολοφόνος. Εντούτοις, τον καιρό που ομολόγησε ο DeSalvo, οι περισσότεροι άνθρωποι που τον γνώριζαν, δεν πίστευαν με τίποτα πως ήταν ικανός για αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα, και σήμερα γίνεται μια πειστική προσπάθεια να αποδειχτεί πως ο DeSalvo δεν ήταν ο Στραγγαλιστής.

Εδώ θα παρουσιάσουμε όλα τα επιχειρήματα και θα σας αφήσουμε να αποφασίσετε εσείς για την αλήθεια. Και, πιστέψτε με, δεν πρόκειται για εύκολη απόφαση…


Το πρώτο θύμα
Το απόβραδο της 14ης Ιουνίου του 1962, η Anna Slesers, μια 55χρονη χήρα, είχε μόλις τελειώσει το δείπνο της. Αποφάσισε να κάνει ένα ντουζ, πριν περάσει ο γιός της Juris να την πάρει, για να πάνε στην εκκλησία να παραστούν σε ένα μνημόσυνο.

Καθώς ο ήχος του νερού που έτρεχε μπερδεύονταν με τη μουσική από την όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη, κάποιος χτύπησε την πόρτα.

Ήταν ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης.

Όταν ο γιος της έφθασε, περίπου μια ώρα αργότερα, δεν του άνοιξε κανείς. Και γνωρίζοντας πως η μητέρα του ήταν μέσα παραβίασε την πόρτα και μπήκε. Τη βρήκε νεκρή στο δάπεδο του μπάνιου με το κορδόνι από το μπουρνούζι της γύρω από το λαιμό της, δεμένο σε φιόγκο! Το μπουρνούζι της ήταν ανοιχτό μπροστά αφήνοντάς την ολόγυμνη και εκτεθειμένη.

Το διαμέρισμα ήταν ανάστατο, σαν κάποιος να είχε ψάξει για τιμαλφή και χρήματα. Η τσάντα της Anna βρέθηκε ανοιχτή και τα περιεχόμενά της σκορπισμένα στο πάτωμα. Είχε ψαχτεί μέχρι και το καλάθι αχρήστων στην κουζίνα. Τα συρτάρια της σιφονιέρας στο δωμάτιό της ήταν ανοιχτά και εμφανώς ψαγμένα. Παρ’ όλη την προσπάθεια να στηθεί αυτό το σκηνικό ληστείας, ένα χρυσό ρολόι και άλλα κοσμήματα δεν είχαν κλαπεί.

Η νεκροψία έδειξε πως η Anna είχε υποστεί σεξουαλική επίθεση. Ένα άγνωστο αντικείμενο είχε εισαχθεί στον κόλπο της, προκαλώντας αμυχές.

Η έρευνα που έγινε για τη ζωή της, απέδειξε πως ήταν μια ήσυχη γυναίκα, χωρίς μυστικά και κρυμμένα πάθη. Η ζωή της μοιράζονταν ανάμεσα στην εκκλησία, τα παιδιά της, τη δουλειά της και την αγάπη της για την όπερα. Είχε ελάχιστους φίλους και ο μόνος άντρας στη ζωή της ήταν ο γιος της.

Η αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο αρχικός σκοπός του δράστη ήταν η ληστεία. Μετά είδε τη γυναίκα με το μπουρνούζι της, ερεθίστηκε, την κακοποίησε και, τελικά, τη σκότωσε για να μην μπορέσει να τον αναγνωρίσει.

Τέσσερις, ακόμη, ηλικιωμένες κυρίες
Δεκαπέντε μέρες αργότερα, στις 30 Ιουνίου, η 68χρονη Nina Nichols δολοφονήθηκε στο διαμέρισμά της. Και πάλι το διαμέρισμα έμοιαζε σαν να είχε ψαχτεί από διαρρήκτες. Τίποτα, όμως, δεν είχε κλαπεί: ασημικά, μετρητά, κοσμήματα, όλα βρέθηκαν στη θέση τους. Για κάποιο λόγο ο δολοφόνος είχε διαβάσει την ατζέντα με τις διευθύνσεις των επαφών της και το ταχυδρομείο της. Κατά τα άλλα, η αταξία στο διαμέρισμα ήταν για το θεαθήναι.

Η γυναίκα βρέθηκε με ανοιχτά τα πόδια, με τη ρόμπα της σηκωμένη πάνω από το στήθος. Γύρω από το λαιμό της ήταν σφιχτά δεμένες σε φιόγκο, δυο νάιλον κάλτσες της. Είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά. Η ώρα του θανάτου της προσδιορίστηκε γύρω στις 5 το απόγευμα. Η Nina Nichols, συνταξιούχος φυσιοθεραπεύτρια, ζούσε ήσυχη και μετρημένη ζωή. Ήταν 20 χρόνια χήρα και δεν είχε άνδρες φίλους εκτός από τον κουνιάδο της.

Την ίδια μέρα, 15 μίλια βορειότερα, η Helen Blake είχε την ίδια τύχη, μεταξύ 8 και 10 το βράδυ. Η 65χρονη διαζευγμένη γυναίκα στραγγαλίστηκε με μία από τις νάιλον κάλτσες της. Το σουτιέν της ήταν περασμένο γύρω από την κάλτσα και δεμένο φιόγκο. Είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά, κολπικά και παρά φύσει, αλλά δεν βρέθηκαν σπερματοζωάρια. Βρέθηκε μπρούμυτα στο κρεβάτι της με ανοιχτά τα πόδια.

Ο αστυνομικός επιθεωρητής Edmund McNamara θορυβείται. Ακυρώνει όλες τις άδειες των αστυνομικών της Βοστώνης, μεταφέρει όλους τους ντετέκτιβ στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και τους ρίχνει στην υπόθεση. Οι γυναίκες της Βοστώνης προειδοποιούνται να κλειδώνουν τις πόρτες και να μην ανοίγουν σε ξένους. Αρχίζει εξονυχιστικός έλεγχος σε όλους τους γνωστούς κακοποιούς που έχουν κατηγορηθεί για σεξουαλικές επιθέσεις καθώς και σε βίαιους πρώην τροφίμους ψυχιατρικών ιδρυμάτων. Ψάχνουν για κάποιον ψυχοπαθή που επιτίθεται σε ηλικιωμένες γυναίκες, εξωτερικεύοντας έτσι το μίσος του για τη μητέρα του. Ο McNamara, πρώην πράκτορας του FBI, ζητάει από την Υπηρεσία να οργανώσει ένα σεμινάριο για τα σεξουαλικά εγκλήματα και στέλνει τους πενήντα καλύτερους ντετέκτιβς του να το παρακολουθήσουν.

Στις 19 Αυγούστου, η 75χρονη Ida Irga, μια πολύ ντροπαλή και αποτραβηγμένη από τη ζωή χήρα, πέφτει θύμα του Στραγγαλιστή. Βρέθηκε στο διαμέρισμά της δυο μέρες αργότερα, χωρίς να υπάρχουν ίχνη διάρρηξης. Είχε ανοίξει η ίδια την πόρτα στο δολοφόνο της. Μπαίνοντας στο διαμέρισμα, οι αστυνομικοί είδαν το πτώμα της Ida Igra ξαπλωμένο στο πάτωμα του σαλονιού, ντυμένο με ένα σκισμένο καφέ νυχτικό, που αποκάλυπτε εντελώς το σώμα της. Μια άσπρη μαξιλαροθήκη ήταν σφιχτά δεμένη γύρω από το λαιμό της. Τα πόδια της ήταν ανοιχτά και στερεωμένα σε δύο καρέκλες, ενώ ένα μαξιλάρι, από το οποίο έλειπε η μαξιλαροθήκη που την είχε πνίξει, είχε τοποθετηθεί κάτω από τους γλουτούς της. Το όλο θέαμα ήταν η παρωδία μιας γυναίκας στην γυναικολογική καρέκλα. Βρισκόταν ακριβώς απέναντι από την πόρτα εισόδου του διαμερίσματος και ήταν το πρώτο που αντίκριζε κανείς μπαίνοντας. Οι περισσότερες από αυτές τις λεπτομέρειες κρατήθηκαν μυστικές από τον τύπο. Είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά, αν και δεν υπήρχαν ίχνη σπέρματος.

Μέσα σε 24 ώρες από τη δολοφονία της Irga, μια 67χρονη νοσοκόμα, η Jane Sullivan, δολοφονήθηκε στο διαμέρισμά της, στην άλλη άκρη της πόλης. Ήταν ήδη 10 μέρες νεκρή όταν ανακαλύφθηκε το πτώμα της. Η αστυνομία τη βρήκε να στηρίζεται στα γόνατα, με τα πόδια να ακουμπάνε στο τοίχωμα της μπανιέρας και το κεφάλι κάτω από το νιπτήρα. Είχε στραγγαλιστεί με τις κάλτσες της, πιθανότατα στην κουζίνα, στο υπνοδωμάτιο ή στο χωλ, καθώς ίχνη αίματος υπήρχαν σε όλους αυτούς τους χώρους. Ενδέχεται να είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά αλλά το πτώμα ήταν αρκετά αποσυντεθειμένο ώστε να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο. Εντούτοις βρέθηκε αίμα στη λαβή μιας σκούπας. Δεν υπήρχαν ενδείξεις παραβίασης ή ληστείας, αν και η τσάντα της Jane βρέθηκε ανοιχτή.

Ο πανικός κυρίευσε τη Βοστώνη.

Αυτοσχέδιες παγίδες που έστηναν οι γυναίκες της Βοστώνης για να ειδοποιηθούν για ενδεχόμενη είσοδο του Στραγγαλιστή στο διαμέρισμά τους.

Συνεχίζεται